زندگی،بدون بصیرت،شجاعت وژرف اندیشی صرفا یک تجربه ی کور است.ذهن های ضعیف،تنبل وکوته بین همیشه آسان ترین راه را انتخاب می کنند،راهی که کمترین مقاومت را می طلبد.

ورزشکاران به خاطر 15 ثانیه عملکرد 15 سال تمرین می کنند.از آن ها بپرسید آیا آن ها شانس می آورند.از یک ورزشکار بپرسید که او پس از یک تمرین سخت چه احساسی دارد.اوبه شما خواهد گفت که احساس می کند خسته است.اگر او دراین شرایط چنین احساسی نداشت،به این مفهوم خواهد بود که او فراتر از توانایی خود کارنکرده است.

بازنده ها فکر می کنند که زندگی انصاف و جوانمردی ندارد.آن ها فقط به شکست های بد خود فکر می کنند.آن ها به این موضوع فکر نمی کند که حتی شخص دیگری که خود را آماده کرده و عملکرد خوبی هم داشته او هم با یک چنین مشکلاتی مواجه بوده است،اما بعدا توانسته بر این شکست ها غلبه کند.در اینجا یک تفاوت وجود دارد.آستانه ی تحمل درد در این فرد افزایش یافته زیرا در پایان کار تصور می کند که برای مسابقه آموزش کافی ندیده،اما برای خود آموزش هایی دیده است.